Waar houdt de werkgroep zich mee bezig?
“Werkgroep 3B houdt zich bezig met onderwijsontwikkeling, dat is de grootste noemer. Verder houden wij ons bezig met multidisciplinaire projecten. Op dit moment zijn wij bezig met de gebouwde omgeving’’, vertelt Lonneke. Verder geeft ze aan dat er momenteel ook leerlingen van het profiel BWI (bouwen, wonen en interieur) op vrijdag naar Bouwmensen gaan in Bergen Op Zoom. Hier volgen leerlingen vakken zoals metselen, stuken en ook tegelen. Het belangrijke van een dergelijk multidisciplinair project is dat er een koppeling is tussen het project en een bedrijf. Daarnaast lopen er ook andere projecten, zoals het samenvoegen van patisserie en robotica vertelt Lonneke. “Op het Da Vinci College zijn namelijk Mark Witte en Jeffrie Raaijmakers bezig om patisserie en robotica op elkaar te laten aansluiten. Zo hebben zij een bonbonstraat ontwikkeld met robotarmen. Dat is een heel mooi project”.
Hoe lukt het de werkgroep om elke keer de samenwerking met het bedrijfsleven te vinden?
“Soms is het lastig om bedrijven te vinden. Wij hebben een andere werkgroep binnen STO die bedrijven zoekt en met bedrijven in contact blijft, want samenwerkingen zijn niet altijd even makkelijk te vinden. Bedrijven hebben soms geen tijd, geen mankracht en je moet natuurlijk een groep leerlingen willen en kunnen begeleiden. Dan houdt het gewoon op. Wij gooien een project niet direct in de prullenbak, dat is enorm zonde van alle tijd en energie. Dan gaan we kijken naar hoe het betreffendeproject op een andere manier ingezet kan worden.”
Wie zitten er in werkgroep 3B?
“Werkgroep 3B is niet een grote werkgroep. Vanuit het Da Vinci College, ’t Markland College, de Norbertus Gertrudis Mavo en het Munnikenheide College zijn er docenten en onderwijsontwikkelaars bij de werkgroep aangesloten. Ook vanuit Curio is er een docent aangesloten. Oftewel, de gehele STO-regio West-Brabant Midden is vertegenwoordigd in deze werkgroep.”
Hoe verloopt de samenwerking binnen de werkgroep?
“De samenwerking binnen de werkgroep verloopt goed. Elk werkgroeplid is vaak met zijn eigen projectenbezig. De onderwijsontwikkelaars zijn aan het ontwikkelen en proberen in samenwerking met docenten, die de projecten gaan uitvoeren, te kijken of het de juiste taal is voor de leerlingen en de docenten. Soms loopt er wel eens iets vast, maar dan probeer je als projectleider zijnde een beetje te sturen”, aldus Lonneke. Maar ze vertelt ook dat het niet altijd even makkelijk is; “Soms moetje ook even een stapje terug zetten. Wij proberen iedere twee weken samen te komen met de werkgroep. Dit hoeft niet altijd fysiek te zijn. Soms is er een deel online aanwezig. Straks heeft de werkgroep bijvoorbeeld een wat langeresessie waarbij wel iedereen fysiek aanwezig is om samen te werken en om te kijken naar de planning en hoe we ons daar aan gaan houden.”
Waar ben je trots op binnen deze werkgroep?
“De werkgroepleden werken hard en hebben energie om aan projecten te werken en dat zie je ook echt bij deze werkgroep” vertelt Lonneke trots. “Je begint met niets, maar werkt met verschillende perspectieven omdat onderwijsontwikkelaars en docenten samenwerken. Dat je dan samen mooie projecten kunt neerzetten, is heel erg mooi.”
Tom geeft aan dat hij trots is dat de scholen met elkaar samenwerken. ‘’Dit gebeurde zonder STO helemaal niet, het is echt uniek. Iedereen heeft hoop en vertrouwen, dat mocht STO op een gegeven moment stoppen, dat deze samenwerking blijft bestaan. Het algemene verhaal van STO is iets waar we best trots op mogen zijn. Geen regio heeft het zo voor elkaar zoals wij dit voor elkaar hebben.”
Wat wil de werkgroep de komende tijd nog bereiken?
“Dat hetgeen wat loopt geïmplementeerd kan worden”, geeft Lonneke aan. “Deze werkgroep is nog niet klaar met ontwikkelen, maar is de werkgroep ooit klaar met ontwikkelen?”, vraagt ze zich af. “Op een gegeven moment moet je zeggen dat het goed is. Je kunt altijd aanpassen maar op een gegeven moment moet je echt gaan beginnen en gaan implementeren binnen de scholen. Het is een hele uitdaging om daar nu het accent op te leggen; ontwikkelen kan je natuurlijk altijd blijven doen”, kijkt Lonneke tevreden terug.
